Przejdź do treści
Mam nadzieję, że każdy z was zdążył już załapać co jest główną misją ekipy miejskiego ogrodnika – chodzi tutaj o to, by ożywić polskie ogrodnictwo, by nie uprawiali go jedynie ludzie w wieku 100+, ale też trochę młodsi użytkownicy naszego kraju, np. dzieci. I ostatnio znaleźliśmy idealnego kompana do tej działalności – piotrusia królika. Kim jest ten magiczny królik? Postacią filmową, która być może spowoduje, że kilkulatkowie choć na kilkanaście minut zamienią tablet na łopatkę. Już to zrobiły, mimo że film nawet nie miał jeszcze premiery, zobaczcie sami!
Jeśli jesteś początkującą ogrodniczką, jeśli jeszcze nigdy nic nie wyhodowałaś od nasiona, pomidory mogą okazać się dla ciebie bramą do wielkiego, wspaniałego świata ogrodników z prawdziwego zdarzenia. Serio, niemal każdy wielki ogrodnik zaczynał od pomidora, a przynajmniej mam taką nadzieję, żeby nie wyszło, że podaję nieprawdziwe dane, a mogą być nieprawdziwe, bo nigdzie tego nie sprawdziłam, tylko sama wymyśliłam.
Ale mamy dla was super atrakcje!!! Razem z innymi blogerami przygotowaliśmy coś, czego wcześniej nie widzieliście – odlotowe garden party, na którym nie tylko będziemy mieli okazję się spotkać, ale też razem się pouczyć i pobawić!
Takie tam problemy pierwszego świata, wszyscy je znacie, ale powiem wam, że jest ich coraz więcej. I to już nie tylko w świecie realnym, ale też w świecie internetowym. Dziś omówimy problem, z którym spotkał się każdy prowadzący live, czyli transmisję na żywo na fb lub insta.
Tak moi drodzy, to już rok i jeden dzień – dokładnie pierwszego dnia stycznia roku 2017 był ten moment, kiedy z nikomu nie znanej wery stałam się gwiazdą równą zenkowi, temu który śpiewa disko polo, czyli martyniukowi. Wystąpiłam wraz z nim, w jednym momencie w TV, a nawet nie musiałam się przy tym napocić tyle, co jego tancerki. Jak to się stało? Jakim cudem dostąpiłam tej chwały? Już tłumaczę.
Rok 2017 to wyjątkowy rok, bo po raz pierwszy cała ekipa MO ubierała choinkę razem. Dlaczego akurat na fioletowo? Jeśli nas znacie, to pewnie już się domyśliliście, a jeśli nie, to dowiecie się tego już za chwilę, jeśli przeczytacie ten post – uwaga, tym razem #małotekstu #dużozdjęć.
Święta już za 6 dni! Co prawda nie jestem chrześcijanką, ale cieszę się z nich sto razy bardziej niż fani Jezusa. W chrześcijańskim świecie rodzi się mały bóg (1/3 boga?), ale w werowym świecie dzieje się coś równie ważnego – po miesiącu biegania od świtu do nocy, ścinania i układania choinek, przerzucaniu ich w tę i z powrotem, po miesiącu myślenia tylko i wyłącznie o choinkach, wreszcie wrócę do świata żywych. Nie będę już choinkowym zombie tylko znowu werą! To prawie jak odrodzenie.
Przygotowania do świąt kojarzą się z pieczeniem pierników, strojeniem choinki, kupowaniem prezentów, ozdabianiem domu. Przynajmniej tak słyszałam, bo ja mam inne skojarzenia. Ból mięśni, naderwane ścięgna, chaos, brak snu. Dokonywanie rzeczy niemożliwych. Upychanie czterometrowych choinek do fiata punto. Doklejanie gałęzi do zbyt rzadkich choinek. Przerzucanie setki jodeł z jednej strony na drugą w pół godziny. Tak wygląda moje oczekiwanie na święta. Choinki choinki choinki.
Stworzenie hybrydy idealnej wymaga wielu prób i zmarnowanego materiału genetycznego. Oczywiście jeżeli planujecie i przeprowadzacie fuzję w sposób sztuczny. Przyroda zna jednak setki, tysiące krzyżówek naturalnych, które wzbogaciły świat fauny i flory. Na wszystko jednak potrzeba czasu. Kiedy odpowiedni czas minie – rodzi się gatunek doskonały.
